 |
| Τα τείχη της Άβιλας και στο βάθος ο καθεδρικός ναός |
Η Άβιλα είναι μία πόλη με περίπου 57.000 κατοίκους που βρίσκεται σχεδόν 120 χιλιόμετρα δυτικά της Μαδρίτης (οι δύο νομοί είναι κολλημένοι). Είναι η πρωτεύουσα του νομού της, που ανήκει στην περιφέρεια Καστίλλη-Λεόν.
Στην περιοχή έχουν βρεθεί ανρθώπινοι οικισμοί από τα τέλη της Νεολιθικής Εποχής ή αρχές της Εποχής του Ορείχαλκου. Το πιο πιθανό είναι η πόλη να δημιουργήθηκε από τους Ρωμαίους στην περιοχή που σήμερα είναι περικυκλωμένη από τα τείχη. Από αυτή την εποχή υπάρχουν μία γέφυρα, ένας δρόμος και διάφορα ψηφιδωτά. Επίσης ξέρουμε ότι υπήρχε νεκρόπολη αλλά σήμερα υπάρχουν μόνο μερικοί λίθοι, που ξαναχρησιμοποιήθηκαν στην κατασκευή του τείχους.
Κατά τον Πρώιμο Μεσαίωνα η Άβιλα κατοικήθηκε από τους βισιγότθους. Το 8ο αιώνα κατακτήθηκε από τους μουσουλμάνους και από αυτή τη στιγμή μέχρι την επανάκτηση και επανενοίκιση δεν έχουμε πολλά στοιχεία για το τι συνέβη στην πόλη. Με την χριστιανική επανάκτηση το 11ο αιώνα προέκυψαν ο φεουδαλισμός και οι δυναστείες ευγενών. Από αυτή την περίοδο είναι τα δύο σύμβολα της πόλης: το τείχος και ο καθεδρικός ναός.
1. Το τείχος
Το τείχος της Άβιλα είναι το καλύτερα συντηρημένο της Ισπανίας, πιθανώς και της Ευρώπης. Σήμερα λίγες πόλεις διατηρούν τα τείχη τους γιατί από την Νεότερη Περίοδο (αιώνες 15-18) και μετά ο πληθυσμός αυξανόταν και χρειαζόταν περισσότερος χώρος, και επίσης γιατί οι πόλεμοι και τα όπλα ήταν διαφορετικά και τα τείχη ήταν πλέον άχρηστα για την άμυνα. Αυτοί είναι οι δύο κύριοι λόγοι που τα περισσότερα τείχη γκρεμίστηκαν. Όμως, στην Άβιλα δεν συνέβη αυτό, πιθανώς γιατί παρέμεινε μικρή πόλη και δεν χρειάστηκε να επεκταθεί.
Το τείχος χτίστηκε κατά το δεύτερο μισό του 12ου αιώνα, επομένως έχει ρομανικό ρυθμό. Έχει 3 μέτρα πάχος και 12 μέτρα ύψος και οι ογκόλιθοι είναι από γρανίτη. Σε μερικά σημεία έχουν βρεθεί ανακυκλωμένα υλικά από το ρψμαϊκό νεκροταφείο και από τα παλιά ρωμαϊκά και βισιγιγοτθικά τείχη.
Σε όλο το περίμετρο υπάρχουν 88 αμυντικοί πύργοι ακριβώς στην ίδια απόσταση. Το μέρος του τείχους ανάμεσα σε δύο πύργους λέγεται πλευρό ή κουρτίνα ή τείχος-κουρτίνα. Οι πόρτες (είναι 9) έχουν πάντα έναν πύργο δεξιά και αριστερά.
Στο πάνω μέρος των πύργων και των πλευρών υπάρχουν επάλξεις και πολεμίστρες: έπαλξη είναι το τετράγωνο που εξέχει προς τα πάνω και πολεμίστρα είναι το κενό τετράγωνο ανάμεσα σε δύο επάλξεις από το οποίο μπορεί κανείς να επιτεθεί στον εχθρό που έρχεται από κάτω, πυροβολώντας ή ρίχνοντας βέλη, πέτρες, καυτό λάδι κλπ.. (Στα ελληνικά «πολεμίστα» είναι επίσης το οποιοδήποτε κενό ή τρύπα, με συγκεκριμένη μορφή ή όχι, σε τείχος ή τοίχο από όπου πυροβολεί κανείς.)
2. Ο καθεδρικός ναός
Χτίστηκε το 12ο αιώνα και αποτελεί δείγμα της μετάβασης από το ρομανικό στο γοτθικό ρυθμό. Είναι ναός-φρούριο και το πίσω μέρος είναι ενσωματωμένο στο τείχος: η αψίδα (το μέρος με ημικυκλικό σχήμα πίσω από το ιερό) αποτελεί ένα από τους αμυντικούς πύργους του τείχους.
 |
| Η αψίδα του καθεδρικού |
3. Η βασιλική του Αγίου Βικέντιου
Ρομανικό ύφος (12ο αιώνα). Έχει τρία κλίτη, το κύριο στο κέντρο, πιο ψηλό στο ταβάνι, και δύο λίγο πιο χαμηλά στις πλευρές. Ένα τέταρτο κλίτος, εγκάρσιο, δίνει τη μορφή σταυρού στο ναό.
Το ιερό είναι στο τέλος του κεντρικού κλίτους, στην αψίδα, με ημικυκλικό σχήμα που εξέχει από πίσω. Υπάρχουν δύο μικρότερες αψίδες, μία σε κάθε πλευρό της κεντρικής (αποτελούν το τέλος των μικρότερων κλιτών), που επίσης φαίνονται από έξω.
Στο μέρος που ενώνονται το κεντρικό κλίτος και το εγκάρσιο υψώνεται ένας τετραγωνικός πύργος, το κιβώριο. Αυτό το στοιχείο σε άλλες εκκλησίες (κυρίως σε άλλους ρυθμούς, αλλά και στο ρομανικό) μετατρέπεται σε τρούλο. Ή μπορεί το κιβώριο να έχει ένα τρούλο πάνω του. Σε αυτή την περίπτωση είναι μόνο ο πύργος.
Από έξω η εκκλησία έχει κολλημένη μία πρόσταση (ή προστέγασμα) (δες τη πάνω φωτογραφία, στο πρώτο πλάνο), που είναι χαρακτηριστικό στοιχείο των μεσαιωνικών ναών.
 |
| Οι τρεις αψίδες στο πίσω μέρος του ναού. Φαίνεται επίσης το κιβώριο από πάνω. |
4. Εκκλησία του Αγίου Πέτρου
Όπως η βασιλική του Αγίου βικέντιου, βρίσκεται έξω από τα τείχη. Δεν είναι σπάνιο οι εκκλησίες να χτίζονταν έξω από τις πόλεις. Είναι και αυτή παραδειγματική του ρομανικού ρυθμού (χτίστηκε το 12ο-13ο αιώνα). Τα τρία κλίτη καταλήγουν σε τρεις αψίδες και στο κέντρο του εγκάρσιου κλίτους υψώνεται το κιβώριο. Είναι σπάνιο που ο πύργος βρίσκεται στο πίσω μέρος, δίπλα στις αψίδες, και όχι μπροστά, στην κύρια είσοδο.
 |
| Ο θόλος του κεντρικού κλίτους. Λέγεται ραβδωτός θόλος |
 |
| Οι τρεις αψίδες, το κιβώριο από πάνω και ο πύργος |
 |
| Η κύρια πρόσοψη από κοντά |